XIII

- Jestem ! – krzyknęła moja mama wchodząc do korytarza i zdjęła ośnieżoną czapkę z głowy. Podniosłam swoje cztery litery i poszłam do korytarza opierając się o ścianę

- I jak było ? – zapytałam ciekawa

- Dostałam się ! – pisnęła szczęśliwa – Mili współpracownicy , dobre pieniądze , czego chcieć więcej – uśmiechnęła się

- Dziękuję ci za wszystko – przytuliłam się do jej wychłodzonego mroźnym wiatrem ciała – I jednocześnie przepraszam że musisz utrzymywać mnie i mojego bachora

- Nie mów tak – pogłaskała mnie po włosach – Jesteś moją jedyną córką i chcę dla ciebie jak najlepiej – uśmiechnęła się – Tym bardziej że pod serduszkiem nosisz moją wnuczkę

- Kocham cię  mamo – kolejny raz serdecznie się uścisnęłyśmy

- Ja ciebie bardziej słońce – pocałowała mnie w czoło – Chodź zrobimy obiad bo pewnie jesteś głodna – pociągnęła mnie za rękę do kuchnie gdzie do rąk podała nóż wraz z drewnianą deską . Mama smażyła mięso a ja kroiłam marchewkę

- Mamo a czy tu możliwe aby w czwartym miesiącu dziecko dawało o sobie znać ? – wypaliłam i wzięłam kawałek warzywa do ust

- Najwidoczniej tak – uśmiechnęła się mieszając mięso w patelni – A myślałaś już nad imieniem ?

- Nina – odpowiedziałam

- Ślicznie – posłała mi szczery uśmiech . Miałam u niej wsparcie ze co będę dziękować do końca swojego życia . Tylko ona stanęła po mojej stronie kiedy dowiedziała się o ciąży której wcale nie planowałam . Wraz ze smakowitym obiadem na talerzach usiadłyśmy przed telewizorem oglądając jakieś komedie romantyczne przy których obie płakałyśmy . Jestem silna i odważna ale gdzieś kryje się we mnie ta wrażliwość której na co dzień szczególnie nie okazuję.

***

- A jak sprawy z Alex ?  – zapytał mnie przyjaciel kiedy oboje przebieraliśmy się w szatni

- Ni jak – wzruszyłem ramionami – Ma mnie w dupie to co mam zrobić ?

- Walczyć – powiedział dosadnie

- Teraz to ja walczę ale o Sandrę – odpowiedziałem pewnie

- Stary ciebie kompletnie popierdoliło ?!? – obruszył się Mo – Nie widzisz że ona leci tylko na twoją kasę ! Ogarnij się póki czas

- Ja się do twojego związku z Izką nie wtrącam więc ty zaakceptuj mój

- To jest całkiem inna sytuacja – stwierdził – Okej rób co chcesz ale żebyś później nie żałował

- Nie jesteś moim ojcem aby mówić co mam robić!

- Dobra nie kłóćmy się – wziął głęboki oddech – Nie przez kobietę

- Sam zacząłeś – wywróciłem oczami

- To co aktualne jutro u mnie o 17 ?

- Jasne ale …

- Tak , Sandra tez może przyjść w końcu wszyscy przychodzą z partnerkami Iza chce je poznać

- To jesteśmy umówieni – poklepałem przyjaciela po plecach i pobiegłem na murawę

***

Rano postanowiłam sobie trochę poleniuchować . Mama była w pracy a z Izką miałam spotkać się dopiero po południu . Miałam jakieś dziwne przeczucie , że kogoś tam spotkam . Nawet dzidziuś w moim brzuszku nie dawał chwili spokoju . Ciągle się wiercił i robił fikołki . Chyba będzie z niej mała piłkarka. Po zdrowym śniadaniu założyłam płaszcz i wyszłam z domu . Chciałam jeszcze wrócić i schować się pod ciepłym kocem ale co może się stać . Nie mogę wiecznie się ukrywać . Musze wyjść do ludzi i zacząć normalne życie . Na dworze prószył śnieżek a termometr pokazywał kilka stopni poniżej zera . Iza to się zawsze umie ustawić – pomyślałam widząc hawirę Leitnera . Że oni się w tym domu jeszcze nie pogubili jednak bardziej dziwiło mnie to że na wjeździe znajduje się tyle samochodów . Cicho zapukałam do drzwi

- Siemano – uśmiechnęła się brunetka a ja weszłam do środka

- Masz gości ?  – zapytałam słysząc głośnie rozmowy połączone ze śmiechem które dochodziły z salonu

- To do Mo – machnęła ręką – Poczekaj zaraz przyniosę książki – powiedziała i pobiegła na górę . W tym czasie ja dokładnie obejrzałam mieszkanie . Oparłam się  o ścianę cierpliwie czekając aż do czasu

- Przepraszam ale muszę do toalety – usłyszałam jego głos i zamarłam . On tu jest i każdej chwili może mnie zobaczyć . Jego kroki było coraz bardziej słyszalne za zapach jego mocnych perfum drażnił moje nozdrza . Próbowałam schować się za wieszak na którym znajdowało się mnóstwo kurtek ale blondyn mnie zauważył i podszedł bliżej . Wtedy modliłam się tylko aby nie zauważył mojego zaokrąglonego brzuszka

- Alex co ty tu robisz ? – zapytał zdziwiony

- Staję nie widać ?!  – odpowiedziałam oschle  

- Dlaczego się nie odzywałaś , martwiłem się – dotknął mojego zimnego policzka

- Chyba już sobie wszystko wyjaśniliśmy – zrzuciłam jego rękę – Idź do tej swojej laluni bo się biedulka stęskni

- Alex , jeszcze możemy być razem

- No chyba sobie żartujesz ! W dupie mam ciebie i twoje przeprosiny – krzyknęłam wściekła i wyszłam z domu

- Poczekaj , porozmawiajmy – złapał mnie za rękę

- Spierdalaj – warknęłam i ruszyłam w stronę domu . Do blondyna nie dotarły moje słowa i złapał mnie za ramię odwracając w swoją stronę . Jego błękitne tęczówki zdecydowanie źle na mnie działają 

- Daj mi drugą szansę , ja cię kocham – wyznał skruszony

- Nie Marco , to koniec , zapomnij o mnie

- Nie potrafię rozumiesz ?! Codziennie o tobie myślę  , jesteś dla mnie wszystkim . Zostań ze mną błagam – powiedział i czule mnie pocałował . Na początku oddawałam jego subtelne pocałunki ale opamiętałam się i odepchnęłam go mówiąc krótkie do widzenia i odeszłam . On stał tam załamany a ja szłam cała zapłakana przed siebie . Nie mogę mu wybaczyć , nie teraz …

***

Jaki ja jestem głupi ! Już nigdy jej nie odzyskam a wszystko przez swoją głupotę . Straciłem najważniejszą mi osobę w życiu . To ona nauczyła mnie kochać . Nigdy o niej nie zapomnę i będę walczył do końca . Patrzyłem na jej sylwetkę która coraz bardziej się oddalała . Postanowiłem wrócić do domu choć łatwo nie było . Od progu zaczepiła mnie Iza

- A gdzie Alex ? – zapytała stojąc z książkami w ręku

- Wyszła – odpowiedziałem i wróciłem do salonu siadając obok Sandry