XII

Ubrany w czarny garnitur chłopak wpuścił mnie do środka .

- Zmarzłaś ? – zapytał i pomógł mi zdjąć płaszcz

- Nie – uśmiechnęłam się i odłożyłam szalik na półkę

- Więc zapraszam – ręką pokazał na salon przyozdobiony milionami świeczek a na środku stał pięknie nakryty stół . Zajęłam miejsce a Filip podał mi talerz z przygotowanym przez siebie jedzeniem . Zaimponował mi . Przez całą kolację panowała fantastyczna atmosfera dzięki której fajnie nam się rozmawiało i mogliśmy się lepiej poznać

- Będę się zbierać – wstałam z zajmowanego miejsca i poprawiłam sukienkę – Kolacja była pyszna – uśmiechnęłam się i pocałowałam w policzek ruszając w kierunku wieszaka

- Może jednak zostaniesz ? – złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie . Nasze ciała dzielił tylko mój trzymiesięczny brzuszek a ja zatapiałam się w jego bajecznych tęczówkach . Chłopak delikatnie przejechał nosem po moich policzku aż odnalazł usta które złączył w namiętnym pocałunku . Na początku chętnie je oddawałam lecz kiedy próbował ściągnąć moją sukienkę cos mnie tknęło i nie wiem dlaczego odepchnęłam go .

- Coś nie tak  ? – zapytał zdezorientowany

- Filip nie zrozum mnie źle ale ja nie mogę – złapałam za mój wełniany szalik który oplotłam wokół szyi

- Ty go nadal kochasz – popatrzył w moje oczy

- Nie ! – krzyknęłam – Znaczy nie wiem

- Nie widzisz że byłbym lepszy , zaopiekuję się Toba i dzieckiem tylko daj mi szansę – ujął moją dłoń

- Nie mogę , jesteś tylko moim przyjacielem

- To spróbuj

-Nie kocham cię – powiedziałam dosadnie – Na pewno znajdziesz lepszą dziewczynę z która stworzysz prawdziwą rodzinę  – szybko zabrałam płaszcz i wyszłam trzaskając drzwiami . Wtedy do moich oczu napłynęły łzy .Dlaczego nie mogę zapomnieć o miłości do Marco która za każdym razem pieprzy moje życie ?! Może Filip ma rację i to z nim byłabym szczęśliwa . Nie ! Co ja powiem kiedyś mojemu dziecku . Wolę żeby wychowywała się bez ojca . Przed drzwiami swojego domu otarłam dokładnie policzki i weszłam do środka . Mama siedziała na kanapie czytając jakiś kryminał i popijając ciepłą herbatę z cytryną . Chciałam bezszelestnie udać się do swojej sypialni i zapomnieć o wszystkim lecz mama to bardzo spostrzegawcza osoba 

- Opowiadaj jak udała się kolacja ? – uśmiechnęła , zdjęła okulary z nosa i odłożyła książkę

- Dobrze – wzruszyłam ramionami

- Siadaj – poklepała miejsce na kanapie – Przecież widzę że coś jest nie tak – jak ona mnie dobrze zna . Nie było wyjścia i wyżaliłam się mojej jedynej nadziei . Nikt inny nie potrafi tak słuchać jak robi to ona 

- Mamo co ja mam zrobić ? – w moim głosie słychać było lekkie rozhisterowanie 

- To co podpowiada ci serce – uśmiechnęła się

- A jeśli ono mi nic nie podpowiada ?

- Podejmij decyzję tak abyś potem tego nie żałowała – przytuliła mnie

- A co jeśli ja nie potrafię ?

- A ja myślę że ty ją już dawno podjęłaś – powiedziała przekonująco

- Dziękuję – mruknęłam , pocałowałam rodzicielkę w policzek i udałam się do pokoju gdzie od razu usnęłam .

***

Rano wstałem z wielkim kacem . Sandra spała dalej nie wzruszona . Pocałowałem ją lekko w ramię i wyszedłem z okrycia satynowej pościeli . Doskonale pamiętałem wczorajszy wieczór i to co postanowiłem ale tego udałem się do kuchni o zabrałem ze przyrządzanie śniadania . Zaparzyłem kawę i pokroiłem ulubione owoce blondynki . Wszystko ułożyłem na tacy i wróciłem na górę

- Kochanie – powiedziałem cicho i zabrałem kosmyk włosów z jej twarzy

- To dla mnie ?  – zapytała otwierając zaspane oczy

- Dla mojej księżniczki wszystko – pocałowałem ją w usta i podałem tace wskakując na łóżko . Zjedliśmy je w fantastycznej atmosferze , całując się i bawiąc . Może jedyny szczegół nie pasował do naszej sielanki . Mój uśmiech był ciągle wymuszony . Musze nauczyć kochać się Sandrę tak jak kochałem , kocham Alex . Chyba nigdy nie starałem się tak o dziewczynę jak to było z Alexandrą . Zwykle to one pakowały się do mojego łóżka bez zaproszenia a ja to wykorzystywałem ale ona była inna . Wyjątkowa i jedyna

- Kochanie a ty czasem nie masz treningu ? – zapytała biorąc łyk kawy

- Ah zapomniałem – klepnąłem się w czoło i poderwałem z łóżka pędząc w stronę szafy . Ubrałem się w byle jakie ubrania i w pośpiechu spakowałem torbę . Wyszedłem z domu rzucając tylko krótkie „ Do zobaczenia ” i pojechałem pod stadion . Teraz wiem że moje zachowanie nie uniknie sprzeciwu kolegów a zwłaszcza mojego przyjaciela …

***

Obudziły mnie promyki słońca wpadające do pokoju .  Byłam jakoś dziwnie szczęśliwa i zadowolona . Podniosłam się lekko na łokciach i zobaczyłam kartkę na której mama informowała mnie o wyjściu na rozmowę kwalifikacyjną . Wstałam z łóżka myśląc co ze sobą zrobić . Wszędzie było czysto niczym w laboratorium , lodówka pełna jedzenia . Nagle poczułam w brzuchu lekkie kopnięcie . W pierwszej chwili przestraszyłam się i oparłam ręką o ścianę druga zaś położyłam na brzuszku . Moja córcia drugi raz potwierdziła swoje istnienie

- Przestań już no ! – zaśmiałam się cicho kiedy rozległ się dzwonek do drzwi a do mieszkania wkroczyła Izka . – Siemano kogo ja widzę – uśmiechnęłam się i przytuliłam przyjaciółkę – Ale wiesz że się puka

- Tez cię kocham ale nie mam czasu

- No tak – udałam obrażoną

- Nie bądź taka – pocałowała mnie w policzek

- Następnym razem strzelę focha z przytupem – powiedziałam powstrzymując śmiech

- Dobra , dobra – pokiwała głową – Lepiej pożycz mi jakieś dobre książki

- Romansidła ? – podeszłam do półki

- Mogą być , nudzę się w domu jak Leitner jest na treningu – oznajmiła

- Romansidła na nudę ? – zdziwiłam się – Chyba chciałaś powiedzieć że ci się w łóżku nie sprawdza – zaśmiałam się

- Wręcz przeciwnie – wytknęła mi język a ja podałam swoje ulubione książki  - Wpadnij jutro po nie

- Spoko – potwierdziłam i zamknęłam drzwi za brunetką która niczym burza wypadła z mojego  mieszkania . Jeszcze wtedy nie wiedziałam na co się tak naprawdę decyduję …