XXIX

-Widzisz co narobiłaś  !– syknąłem w stronę matki , która siedziała próbując uspokoić Ninkę lecz ta mimo swojego wieku winiła nowo poznaną babcie za wypadek ukochanej matki. Sam piłkarz był bardzo zdenerwowany. Nawet nie zdążył nacieszyć się  blondynką a już pojawiają się kłopoty i to przez własną matkę , która jak zwykle macza palce w nie swoich sprawach.

- Przepraszam ale chciałam żebyś był szczęśliwy – wyjaśniła patrząc na zmartwioną twarz syna w odbiciu małego lusterka samochodowego otoczonego czarną , plastikową obwódką. Nie przestawała jednak głaskać Ninki po włosach . Mała dziewczynka miała dość zachowania babci i wykorzystała moment jej nieuwagi. Z całej uderzyła ją swoim ulubionym misiem.

- Zasłużyłaś siebie – stwierdził tata Marco , który już widział jak jego małżonka miała ochotę rozszarpać dziecko mimo że w jeden wieczór zdążyła pokochać tą małą istotkę jako swoją wnuczkę. Mogła zaakceptować  wszystko , ale przeszłość Alex niezbyt ją przekonywała. Od zawsze widziała syna u boku pięknej kobiety  z bogatego domu , mające normalną rodzinę i z wykształceniem aby nie siedziała tylko na garnuszku u syna , a mogła sama znaleźć pracę dopóki nie doczekali by się potomków , którymi kobieta chętnie zaopiekowała  by się, kiedy młoda mama wróciłaby do pracy. Z dniem w którym poznała partnerkę jedynego syna jej marzenia prysły niczym bańka mydlana.

- Przepraszam mogę wiedzieć gdzie leży pani Alexandra Schoch – zapytał zdyszany piłkarz , trzymając na rękach trzyletnią córeczkę. Recepcjonista uśmiechnęła się do tej dwójki i podała paczkę chusteczek higienicznych. Dziewczynka nieśmiało wyciągnęła jedną i wydmuchała nosek po czym ze złości przykleiła ją do nowego płaszcza swojej babci . Recepcjonistka przejrzała kilka papierów i spojrzała na zdenerwowanego Reusa

- Spokojnie – powiedziała potulnie – Pani Schoch leży w Sali 309 – oznajmiła a cała czwórka udała się do windy. Jakaś część śmieszyła Marco widząc jak jego malutka córeczka potrafi być charakterna. W każdym calu przypominała mu Alex z czego najbardziej niezadowolona była babcia. Nie potrafiła znieść na sobie widoku ludzi patrzących na jej płaszcz ufajdany glutami.

- Wy zostańcie na korytarzu – nakazał blondyn wychodząc z windy. Ujął malutką rączkę Ninki i złapał za klamkę białych drzwi. Otworzył je całkiem niepewny  tego co może zobaczyć. Jego umysł wyprodukował już najczarniejsze scenariusze. Wielkim szczęściem dla mężczyzny był widok swojej ukochanej tylko z kilkoma siniakami. Twarz małej dziewczynki od razu  wypromieniała. Pełna radości wskoczyła na łóżko , gdzie znajdowała się blondynka. Przytuliła ją mocno jakby nigdy więcej nie miały się spotkać.

- Skarbeńku z mamą wszystko w porządku nie musiałaś płakać – pogłaskała ją po włosach i pocałowała w sam czubek nosa , który odziedziczyła po ojcu . Marco w tym czasie zza łóżka wyciągnął taboret i wygodnie się na nim usadowił trzymając rękę ukochanej – Marco ja cie przepraszam

- Kochanie nie masz za co – uśmiechnął się – Ninka już wytłumaczyła babci że tak robić nie wolno co ?

- Tjak ! – przyznała tuląc się do swojej rodzicielki. Marco wyjaśnił wszystko swojej ukochanej na co wszyscy wybuchli śmiechem. Tę rodzinną sielankę przerwał lekarz , który wszedł do Sali.

- Widzę że państwo szczęśliwi – uśmiechnął się

- Bardzo – przyznał Marco i pocałował Alex w policzek za co ta skarciła go wzrokiem , który następnie skupiła na lekarzu który miał najwyraźniej coś ważnego do powiedzenia.

- Wypadek nie był aż tak poważny i z dzieckiem jest wszystko w porządku

- Jakim dzieckiem ? – zdziwiła się blondynka

- Ah tak ! – teatralnie wyprostował palec  – Mogła pani nie wiedzieć bo to dopiero początek ciąży  

- Przecież to nie możliwe – dziewczyna kręciła głową z niedowierzaniem

- Możliwe kotku – zapewnił Marco z niegrzecznym uśmiechem na twarzy

- Przepraszam ale obowiązki wyzywają – oznajmił lekarz patrząc na drogi , srebrny zegarek. Wysilił się jeszcze na krótki uśmiech i opuścił salę

- A cjo tjo jest ciąza ? – zapytała dziewczynka, która nie rozumiała prawie nic z tej rozmowy

- Będziesz miała braciszka albo siostrzyczkę – oznajmił z bananem na twarzy Marco

- Ale fajnieee – mała zaczęła skakać po łóżku

- Marco a co powie twoja mama ? – zapytała zaniepokojona dziewczyna która mimo wszystko cieszyła się z tej wiadomości. Tym razem dziecko , które nosi pod sercem będzie miało pełną rodzinę od początku.

- Ty i nasze dziecko jesteście najważniejsze . Nic więcej się nie liczy – zapewnił i ucałował swoją ukochaną w usta. Kiedy dziewczyna zajęta była pieszczotą on ręką dotarł do jej brzuszka - Będziesz wspaniałym piłkarzem – stwierdził pomiędzy pocałunkami

- Kocham cię – powiedziała roześmiana dziewczyna uświadamiając jak fantastyczną ma rodzinę. Jeśli myślicie że życie Marco i Alex będzie usłane różami to się mylicie. To dopiero początek ich problemów … Czy miłość pomoże im przetrwać nadchodzące trudności ? Zobaczymy … 

-------------------------------------------

Trochę późno, ale ważne, że w terminie :D