XVIII

Ledwie co pożegnałam się z Izką , przyjaciółka znów do mnie zadzwoniła ponieważ Mo wylądował  w szpitalu . Tak się zakochany śpieszył aby oświadczyć się Polce że po drodze zaliczył dość niemiłe spotkanie z brzozą niedaleko centrum. Niby wypadek nie był aż tak groźny ale martwiłam się . W końcu to moi przyjaciele . I tu pojawia się druga strona medalu . Powinnam ich wspierać w tych trudnych chwilach a uklepywać dupę na kanapie . Wiedziałam że mogę spotkać tam Marco więc karmiąc  Ninkę obmyślałam plan

- Kochanie co się dzieje – odłożyłam na stolik butelkę – Dlaczego nie jesz ? – pocałowałam ją w gorące czółko . Ostatnio mała była ciągle rozdrażniona i po nocach nie spała . Włożyłam ją do wózka . Dokładnie otuliłam kocykiem i udałam się na spacerek gdyż pogoda była naprawdę słoneczna . Mijałam właśnie sklep z pięknymi perukami . Ani minuty nie zawahałam się aby tam wejść

- Pięknie pani w tym kolorze – pochwaliła ekspedientka która w tym czasie zaglądała do wózka z Ninką – Choć naturalne ma pani jeszcze piękniejsze

- Niestety dzisiaj muszę to założyć – powiedziałam stanowczo i udałam się do kasy aby zapłacić za perukę z ciemnymi włosami

- Miłego dnia życzę – uśmiechnęła się

- Czy on będzie taki miły to nie wiem – westchnęłam – Do widzenia ! – opuściłam sklep od razu udając się do domu gdzie pierwsze pobiegłam do lustra zaś Ninka ze zdziwieniem przyglądała się zmieniającemu się wyglądowi swojej matki

- Nie musisz tego zakładać – położyła rękę na moim ramieniu

- Muszę mamo – powiedziałam stanowczo

- A może to właśnie czas aby Marco się o wszystkim dowiedział ? – nadal stała przy swoim

- Nina nie jest jedynym dzieckiem które wychowuje się bez ojca – odpowiedziałam szorstkim tonem – Bawcie się dobrze – posłałam im buziaka w powietrzu i udałam się do swojego samochodu . o ile można było go tak nazwać . Zwykły gruchot ze złomu ale co mam zrobić . To nie ja miałam romans z najlepszym piłkarzem Bundesligi i nie kąpię się w jego forsie. Jak się mogłam spodziewać na odpowiednim  oddziale spotkałam Marco . Siedział załamany z twarzą w dłoniach . Popchnęłam szklane drzwi i bezszelestnie usiadłam na krzesełku . Widząc go takiego przybitego najchętniej przytuliłabym , pocałowała ale coś wewnętrznie mnie powstrzymuje . Zbyt bardzo pamiętam to co mi zrobił . Teraz najważniejsze jest to aby mnie nie poznał .

- A ty kim jesteś ? – podniósł wzrok a ja znów ujrzałam te tęczówki o których marzyłam przez kilka miesięcy

- Siostrą Mo – skłamałam gładko – Wiesz co z nim ?

- Nie – odpowiedział – To dziwne bo nigdy się nie chwalił że ma rodzeństwo

- Nasi rodzice się rozstali i wraz z mamą mieszkam w Londynie

- Aha – uciął kiedy zaczął dzwonić jego telefon – Tak kochanie ? – wtedy myślałam że się popłaczę ale Izka widząc mnie w takim stanie od razu przybiegła

- Luiza ! – już myślałam że mnie wyda – Jak dobrze cię widzieć – przytuliła mnie

- Tak kotku , oczywiście że dam znać , miłych snów – Marco zakończył swoją rozmowę z … Sandrą

- Co z nim ? – odezwał się blondyn w czasie kiedy ja wtulałam się w ciało Izy

- Trwa operacja – odpowiedziała a ja poczułam jak piłkarz się zbliża

- Nie płacz , Mo to silny chłopak i na pewno z tego wyjdzie – zapewnił i położył rękę na moim ramieniu . Momentalnie moje ciało przeszedł dreszcz

- Przepraszam – z Sali obok wyszedł lekarz – Rodzina pana Leitnera ?

- Tak – odpowiedzieliśmy razem

- Miał bardzo dużo szczęścia , myślę że kilka dni wolnego i wszystko będzie w porządku – uśmiechnął się

- Dziękujemy – odpowiedziała triumfalnie Izka

- Ucałuj go ode mnie ale ja jestem zmęczona – oznajmiłam zabierając torebkę z krzesełka

-  Spotkasz się z nim jutro – puściła mi oczko

- Miło było poznać – powiedział ciepło Marco

- Ciebie też – wymusiłam uśmiech – Do jutra ! – pocałowałam przyjaciółkę jeszcze w policzek i wyszłam .

***

Leitner ma siostrę ?! To jest jakieś dziwne . Widząc ją i słysząc jej głos miałem wrażenie że to nie pierwszy raz się spotkaliśmy . A może to już jakaś obsesja ? Zbyt bardzo kocham Alex i choć każdego dnia próbuję zagłuszyć . Jako pierwszy udałem się do Sali Mo gdyż Izka jak każda kobieta musiała sobie „ przypudrować nosek ”.

- Mogę wejść ? – zapytałem a mój przyjaciel pokiwał tylko głową a z jego można było wywnioskować że zadowolony to on nie jest z mojej wizyty . Usiadłem na krzesełku i wbiłem wzrok w podłogę – Kiedy wracasz do treningów ?

- Za jakieś dwa tygodnie – odpowiedział – Mógłbyś przekazać trenerowi ?

- jasne – przytaknąłem

- Jesteś super … – zawiesił się –  …Kumplem

-Ty też – odpowiedziałem cicho – Będę leciał – wstałem z miejsca – A i masz ładną siostrę

- Siostrę ? – zdziwił się

- No tą Luizę z Londynu – wyjaśniłem – Mieszka z twoim ojcem po rozwodzie rodziców

- Ale nasi rodzice …

- Nie ważne – przerwałem mu – Nie chcę w to wnikać …  Cześć – pożegnałem się i wróciłem do domu . Sandry jak zwykle nie była a tym bardziej jakiegokolwiek obiadu . Z barku wyciągnąłem dwie butelki dobrej wódki i to w ich towarzystwie spędzałem następne samotne godziny . 

------------------------------------

Ufff ... jestem świadoma że nie o takie spotkanie Wam chodziło  ale został tylko jeden rozdział i koniec części pierwszej :)

Miłej lektury ! ;D